Uiterlijk en beschrijving van saffraanpaddestoelen en waar groeien ze (+23 foto's)?

Gember - een van de meest voorkomende paddestoelen in ons land. Ze zijn niet alleen populair vanwege de uitstekende smaak, maar ook vanwege de gunstige eigenschappen. Gember, als je naar de foto kijkt, lijkt op andere beroemde paddestoelen - cantharellen, maar in werkelijkheid blijken ze veel groter te zijn. Verzamel ze van half juni tot eind september. Ze bestaan ​​uit een hoed en een centraal been, nauw met elkaar verbonden, waarvan de scheiding optreedt met een breuk van weefsels.

Kenmerken van Ryzhikov

Het is de moeite waard om te onthouden dat de Ryzhik van de paddestoel zowel eetbaar als giftig (vals) kan zijn, dus het is belangrijk om de foto en beschrijving zorgvuldig te bestuderen voordat hij deze verzamelt. Bovendien scheidt het vlees melkachtig sap af, dat eerst rood wordt in de lucht en vervolgens groen wordt.

Soms kun je een fenomeen als een 'verhaal met twee verdiepingen' tegenkomen.

Uiterlijk en foto

Hoe de paddenstoel eruit ziet, is te zien op de foto, waar hij in close-up wordt getoond. Uiterlijk hangt af van de variëteit van de schimmel. Gemeenschappelijk voor alle soorten zijn:

• glad, neemt de vorm van een trechter aan naarmate de schimmel groeit, hoed;
• holle poot;
• bros, veranderend bij de breekkleur, vruchtvlees van het vruchtlichaam;
• melkachtig roodachtig sap, dat bij oxidatie groen wordt.

De meest bekende soort:

1. De echte.
2. Red.
3. Japans.

Morfologie (soortverschillen)

Roodharigen behoren tot de familie Russula en het geslacht Mlechniki. De schil van de hoed heeft een karakteristieke roodachtige kleur. Het is merkbaar dat hij een vlezige hoed heeft, waarvan de diameter 3-15 cm is.In het jonge exemplaar is het plat en wordt het trechtervormig naarmate het groeit. De schil van de hoed is rood of lichtoranje. Als het nat is, wordt het plakkerig.

Onder de hoed zitten oranje-gele smalle platen die groen worden wanneer erop wordt gedrukt.

Champignonvlees is oranje gekleurd, dat bij de pauze rood wordt. Een roodachtig melkachtig sap valt op op de foutlocatie. Het smaakt kruidig-zoet en heeft een naaldaroma. Oxiderend in de lucht, wordt het sap groen. De oranje holle poot heeft een cilindrische vorm. De hoogte is 3-6 cm en de dikte is 1-2 cm. Het oppervlak is bedekt met witte coating.

Plaats van distributie van camelina

Een aanzienlijk deel van de regio's van Rusland is bedekt met naaldbossen waar echte paddestoelen groeien. Deze paddestoelen groeien in de Oeral, Siberië, het Verre Oosten, Kazachstan, de Krim, Midden-Rusland en Moldavië. De Japanse soort geeft de voorkeur aan vallei naaldbossen-loofbossen in het zuiden van Primorsky Krai en in Japan.

De smaak en het aroma hangen af ​​van de bossen waarin deze geschenken van de natuur zijn gegroeid. Degenen die worden verzameld in de bergen in de buurt van dennen en sparren hebben een naaldaroma. Japans is frisser, zonder een uitgesproken geur.

het eten

Gember - eetbare paddestoelen. Roodharigen hebben geen oneetbare soorten. Integendeel, ze zijn zo lekker en gezond dat ze rauw worden gegeten voor medicinale doeleinden.

De enige oneetbare soort lactarius om mee te verwarren is de barnsteen lactarius. Het kan worden onderscheiden door de geur van witlof, gele pulp en melkachtig sap, die niet van kleur verandert.

Rassen van saffraanmelkpaddestoelen en hun beschrijving met foto's

Rode champignons zijn vrij helder, ze zijn gemakkelijk te vinden in het bos. De meest voorkomende vorm is echt of lekker. Kenners van champignonsmaak noemen het "koninklijk". De saffraanzwam heeft veel namen: dennen, sparren, dennenbos, gourmet.Donkere concentrische cirkels zijn zichtbaar op zijn hoed.

Er zijn twee vormen van deze soort: dennen en sparren. Hun verschil bestaat voornamelijk in de grootte en plaats van groei.

Dennen- of dennenbos ziet er helderder uit dan sparren. Zijn been is iets korter en de kleur is rijker en donkerder. Op de snit behoudt zijn vlees lange tijd een oranje tint.

De sparrensoort is veel kleiner dan dennen. Zijn hoed kan zowel een oranje als een bruin-groene tint hebben. De kleur hangt af van de verlichting van de plaats waar hij opgroeide: in de schaduw van vuren takken, de kleur van de hoed is fel oranje, en in direct zonlicht wordt het bruin.

Rode saffraanmelk verschilt in afwezigheid van een concentrisch cirkelvormig patroon op de hoed en melkachtig sap heeft een bloedrode kleur.

Japanse saffraan heeft een okerkleurige hoed. Daaronder bevinden zich heldere platen met een oranje-roze tint. Het been heeft een witte lijn bovenaan. Het vruchtvlees wordt niet groen bij de pauze en het sap is scharlaken.

Collectieregels

Gember groeit in de buurt van jonge dennen, in een jonge spar, in gemengde bossen, in dicht laag gras en tussen mossen. Deze paddenstoelen hebben de voorkeur door slecht verlichte open plekken met zandgrond. De spar groeit meer in het naaldbos en de pijnboom kan in de buurt van een eenzame boom en zelfs in een stadspark groeien.

Bepaal wanneer je deze paddenstoelen moet verzamelen, volgens populaire tekens:

1. Als de bessen van bosframbozen zijn gerijpt en eekhoorntjesbrood van de "tweede golf" zijn verschenen, kunt u na 20 dagen beginnen met verzamelen.
2. Ze verschijnen in de herfst op de plaats waar de olieachtige groeide in de zomer.
3. Heide bloeit - de tijd van Camelina is begonnen.

Paddenstoelwormen zijn dol op deze heerlijke paddenstoel, dus je moet hem 's morgens plukken. Briljant van dauw, het is beter te zien in het gras en de naalden. Om een ​​aanzienlijk deel van de oogst niet te verliezen, verwerken champignonplukkers deze zachte paddenstoel vaak direct na het oogsten en gieten deze met zout in containers die naar het bos worden gebracht.

De belangrijkste kenmerken van valse saffraanpaddestoelen

Valse soorten saffraanmelkpaddestoelen bestaan ​​praktisch niet. Er zijn twee soorten oneetbare paddestoelen die kunnen worden verward met saffraanmelk: Amber lactarius (grijsroze borst) en vervaagde lactarius (valse trevushka).

U bent misschien geïnteresseerd in:

Giftige paddestoelen van de regio Leningrad - namen en beschrijvingDe grootste paddenstoel - ter wereld, op aarde, in Europa en RuslandChampignonmarinade - Hoe maak je augurk voor het beitsen voor de winter?

Zorg ervoor dat de paddenstoelen op kleurveranderingen controleren: het gebroken vlees van een echte camelina in plaatsen van contact met lucht krijgt een blauwgroene tint. Verander van kleur wanneer u op de plaat onder de hoed drukt.

Het gele vruchtvlees van de amberkleurige melkbox verandert niet van kleur bij contact met lucht. Deze soort wordt als voorwaardelijk eetbaar beschouwd omdat deze weinig giftige stoffen bevat. Je kunt het herkennen aan lichtroze borden en een sterk kruidig ​​aroma. In het midden van de dop van oneetbare lactarians is een merkbare knol.

Soms wordt een rode look vals genoemd. Het verschil is dat het een wit vruchtvlees heeft en een bloedrood sap afscheidt dat na verloop van tijd groen wordt. Maar het is niet giftig - het wordt ook gebruikt voor voedsel.

Gember heeft zo'n heldere en specifieke uitstraling dat het vrij moeilijk is om het te verwarren met andere paddestoelen. Bovendien heeft hij geen gevaarlijke 'dubbels'. En de karakteristieke kleurverandering helpt hem om de soort correct te identificeren.

Voordelen en kookregels

De voordelen en nadelen van deze paddenstoelen worden tegenwoordig actief bestudeerd door wetenschappers. Ze zijn niet alleen voedzaam en zijn een opslagplaats van nuttige sporenelementen, maar hebben ook een therapeutisch effect.

Helende eigenschappen

In hun samenstelling is een stof gevonden waarmee je tuberculose en oncologie kunt bestrijden.Gember kan gemakkelijk worden geabsorbeerd in het menselijk lichaam, het verzadigen en voldoen aan de behoefte aan vitamines en mineralen. Ze behoren tot de eerste categorie van eetbaarheid.

Het maximale voordeel is de opname van geschilde en gewassen rauwe fruitlichamen. Ze worden gegeten, besprenkeld met zout. Dit is hoe ze aanbevelen om deze paddenstoelen te eten als een remedie voor longtuberculose. Roodharigen helpen kanker bestrijden: tegelijkertijd moeten ze elke dag 100 g rauw worden gegeten.

Beperkingen voor gebruik

Ze zijn gecontra-indiceerd voor mensen die lijden aan pancreatitis of cholecystitis.

Het wordt niet aanbevolen om ze te eten voor schendingen van de doorgankelijkheid van de darmen en mensen met een lage zuurgraad van de maag.

Populaire recepten

Deze champignons kunnen op elke manier worden bereid, maar ze zijn niet geschikt om te drogen. Hier zijn enkele interessante recepten:

1. Gember zout vaak rechtstreeks in het bos. Neem hiervoor de zoutcontainers mee, waarin ze de afgeveegde vruchten voorzichtig vouwen en giet ze met grof zout. Dit wordt gedaan zodat delicate paddenstoelen niet verslechteren tijdens transport. Het toevoegen van gehakte uien en paprika's aan het zouten verbetert de smaak, maar de kleur verliest zijn helderheid.

   

2. Kleine champignons marineren heel. Een interessante optie is beitsen in een fles: kleine champignons worden vijf minuten gekookt, gestapeld in een fles en gevuld met vooraf bereide marinade (2 el. Lepels azijn, een lepel suiker, een halve eetlepel zout, 5 erwten peper, 5 kruidnagels). Na 2 dagen kun je het eten.
3. Om fricasa te bereiden, worden champignons grof gesneden en verspreid in een koekenpan met hete boter. Alleen de hoeden worden gebakken, nadat ze in zout water zijn gekookt en zijn gedroogd. Zout en bak tot ze bruin zijn. Voeg vervolgens zure room toe, breng op smaak met zout en peper. Opwarmen fricassee, constant roerend en niet aan de kook brengen. Serveer warm.

Antwoorden op veelgestelde vragen

De paddenstoelen zijn vrij grillig - ze verslechteren snel en vereisen onmiddellijke behandeling, dus veel mensen hebben vragen over hun opslag en veilig gebruik. Hieronder vindt u antwoorden op de meest voorkomende vragen:

Roodharigen zijn mooie, smakelijke en gezonde paddestoelen. Ze zijn ideaal voor zouten, marineren, stoven en braden. In smaak zijn ze niet inferieur aan boletus, hoewel ze een aantal onderscheidende kenmerken van het preparaat hebben. In de volksgeneeskunde worden ze gebruikt om longziekten en oncologie te behandelen.